Να ψάχνεις για δουλειά προκειμένου να πληρωθείς: σ΄αυτό μοιάζουν όλοι σχεδόν οι άνθρωποι σήμερα στις πολιτισμένες χώρες. Για όλους η δουλειά είναι ένα μέσο και όχι ο σκοπός. Γι΄αυτό και δεν είναι δύσκολοι στην επιλογή εργασίας: αρκεί να πληρώνονται καλά.Υπάρχουν όμως και άνθρωποι (αν και λίγοι) που θα προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να δουλεύουν χωρίς καμιά ευχαρίστηση. Είναι επιλεκτικοί, ικανοποιούνται δύσκολα, και δεν νοιάζονται για μεγάλες αμοιβές αν η δουλειά δεν είναι η ημοιβή των αμοιβών. Σε αυτό το σπάνιο είδος ανθρώπων ανείκουν οι στοχαστικοι ανθρωποι, όπως και εκείνοι οι αργόσχολοι, που περνούν τη ζωή τους στους καφέδες, τις ταβέρνες,τα ταξίδια και τις περιπέτειες. Όλοι αυτοι θέλουν τη δουλειά και το μόχθο, ακόμη και την σκληρότερη δουλειά αν χρειάζεται, μόνο αν είναι συνδεμένη με την ευχαρίστηση. Σε άλλη περίπτωση η τεμπελιά τους είναι κατηγορηματική, ακόμη και αν μπορεί να τους φέρει τη φτώχεια την ατίμωση ή την αρρώστια. Δεν φοβούνται την ανία τόσο όσο φοβούνται την δουλειά χωρίς ευχαρίστηση και μαλιστα χρειάζονται πολλή ανία προκειμένου να πετύχει η δουλειά τους!!!
Για τους θεωρητικούς του ειδους, τους στοχαστές κι όλα τα ευαίσθητα πνεύματα η ανία είναι εκείνη η δυσάρεστη "άπνοια" της ψυχής, που υπάρχει πριν από το ευχάριστο ταξίδι και τους χαρούμενους ανέμους. Είναι υποχρεωμένοι να την υποφέρουν και να περιμένουν μέσα τους τα αποτελέσματα της.Είναι χυδαίο να διώχνεις με κάθε θυσία την ανία όπως και να δουλευεις χωρίς ευχαρίστηση!!!!
Το μπλογκ τείνει να γίνει αυτοβιογραφικό...
Υ.Γ Όπως καταλάβατε ψάχνω για δουλεία. Οποιος έχει να προτεινει κάτι που να ικανοποιεί τα παραπάνω κριτήρια ας βγει και ας πει!!
